اکبر رادی از نگاه هادی مرزبان و فرزانه کابلی
هادی مرزبان و فرزانه کابلی، کارگردان و بازیگر تئاتر، معتقدند اکبر رادی بهترین نمایشنامه‌نویس ایران در سده اخیر بوده است.
آقای مرزبان و خانم کابلی در سالروز درگذشت اکبر رادی، در گفت‌وگو با یورونیوز از خاطرات همکاری بلندمدتشان با اکبر رادی و ویژگی‌های آثار و احوال او گفتند.
از آغاز آشنایی تا وداع ابدی
فرزانه کابلی، بازیگر تئاتر و استاد رقص، در آغاز این گفت‌وگو گفت: «خوشحالم که می‌توانم راجع به آقای رادی صحبت کنم هر چند که ایشان نیازی به این حرفها ندارند برای اینکه آثارشان کاملاً گویا هستند. من در اکثر کارهای آقای رادی حضور داشتم. یادم می‌آید که ایشان با آن لحن آرام و آمرانه‌شان به من می‌گفتند: «خانم کابلی! من هیچ وقت نتوانستم نقشی برای شما بنویسم که بتوانید چنانکه باید آن نقش را جان بدهید ولی خوشحالم که همین نقش‌هایی را هم که بازی کردید، آن طور که باید، از عهده‌شان برآمدید.» البته این نظر ایشان بود و من هم نظرشان را جدی می‌گرفتم و بابت چنین نظری خوشحال بودم. یادم است وقتی نقش ساناز را در نمایش “آهسته با گل سرخ” بازی می‌کردم، در جایی ساناز به سینا می‌گوید «کاراته همان است که جستن می‌کنی روی میز؟» من به آقای مرزبان گفتم ساناز قاعدتاً نباید واژه «جستن» را به کار ببرد و باید بگوید «کاراته همان است که می‌پری روی میز؟» آقای مرزبان هم گفتند همان واژه پریدن را به کار ببر. یکبار موقع تمرین جلوی آقای رادی، واژه پریدن را به کار بردم. آقای رادی بعد از تمرین، با همان آرامش همیشگی‌شان، به من گفتند «خانم کابلی، جستن می‌کنی روی میز!» من گفتم واژه پریدن برایم راحت‌تر است. آقای رادی گفتند «هر طور که شما راحت‌تری، اما جستن می‌کنی روی میز!» خلاصه من موقع اجرا، مجبور شدم هر شب بگویم «جستن می‌کنی روی میز!» جایزه‌ای هم که بابت نقش‌آفرینی در نمایش تانگوی تخم مرغ داغ گرفتم، خاطره خوش دیگری است که از بازی در آثار رادی برایم مانده است و باعث می‌شود بیش از پیش به یاد ایشان باشم. من و هادی همیشه یاد رادی می‌افتیم و در خانه درباره ایشان صحبت می‌کنیم. وقتی آقای رادی مریض شدند، هادی رفت از وزیر تاییدیه گرفت تا بیمارستان را در اختیار آقای رادی بگذارند و هزینه داروهای ایشان را متقبل شوند. وقتی هم رادی در اتاق اکسیژن بود، هادی مرتب به بیمارستان می‌رفت و از رادی عیادت می‌کرد. تا اینکه یک سفر اجباری به خارج برای ما پیش آمد. وقتی خارج از کشور بودیم، آقای عزت الله انتظامی به ما تلفن کردند و خبر فوت آقای رادی را به ما دادند. آقای انتظامی اول با من حرف زدند، ولی به من چیزی نگفتند. بعد که با هادی حرف زدند، گفتند من می‌دانستم فرزانه احساساتی است و چیزی به او نگفتم؛ خودت هر طور صلاح می‌دانی خبر درگذشت رادی را به فرزانه بگو.»